بررسی میزان شادکامی و رابطه آن با نگرش دینی، سبکهای مقابله ای و پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان دختر شهرستان ابهر

روان شناسان از دیرباز در صدد یافتن عوامل موثر بر پیشرفت تحصیلی بوده اند. شناخت نگرش دینی، سبک های مقابله ای، شادکامی و رابطه آنها با پیشرفت تحصیلی نواجوانان می تواند به ارتقا سطح آموزشی یاری رساند. در نظریات گذشته بر عملکرد شناختی افراد در آزمونهای هوش تکیه می شد و روان شناسان سعی در طبقه بندی افراد در سطوح مختلف هوش داشتند. اما در سالهای اخیر، گروه وسیعی از روان شناسان به این باور رسیدند که هوشبهر تنها محدوده ای از مهارت های کلامی و منطقی افراد را ارزیابی می کند و هیچ گونه پیش بینی از پیشرفت تحصیلی آنان در آینده ارائه نمی دهد؛ از این رو در نظریات اخیر اهمیت عوامل شخصیتی در پیشرفت تحصیلی مورد تاکید قرار گرفته است. تئوری های جدید دیدگاه نوینی را درباره پیش بینی عوامل موفقیت در زندگی از جمله پیشرفت تحصیلی و مقابله کارآمد با عوامل فشارزا که منشأ اختلالات روانی اند فراهم آورده است. مطالعه حاضر به بررسی رابطه پیشرفت تحصیلی، شادکامی، سبک های مقابله ای و نگرش دینی می پردازد. در این پژوهش که به روش پیمایشی صورت گرفته، حجم نمونه 340 نفر و جامعه آماری، دانش آموزان دختر دبیرستانهای شهر ابهر می باشد. یافته های پژوهش حاکی از وجود همبستگی معنادار بین پیشرفت تحصیلی و نگرش دینی، پیشرفت تحصیلی و شادکامی، سبک های مقابله ای و شادکامی، نگرش دینی و شادکامی و نیز نگرش دینی و سبک های مقابله ای می باشد. بین پیشرفت تحصیلی و سبک های مقابله ای رابطه ای به دست نیامد؛ همچنین نتایج رگرسیون چند متغیره نشان داد که از بین متغیرهای مستقل مورد بررسی تنها نگرش دینی رابطه ای معنادار با پیشرفت تحصیلی داشته است